AKÞAM ERKEN ÝNER MAHPUSHANEYE     
     
  Akþam erken iner mahpushaneye.     
  Ejderha olsan kar etmez.     
  Ne kavgada ustalýðýn,     
  Ne de çatal yürek civan oluþun.     
  Kar etmez, inceden içine dolan,     
  Alýp götüren hasrete.     
     
  Akþam erken iner mahpushaneye.     
  Ýner,yedi kol demiri,     
  Yedi kapýya.     
  Birden, aðlamaklý olur bahçe.     
  Karþýda, duvar dibinde,     
  Üç dal gece sefasi,     
  Üç kök hercai menekþe...     
     
  Ayný korkunç sevdadadýr     
  Gökte bulut, dalda kaysý.     
  Baþlar koymaða hapislik.     
  Karanlýk can sýkýntýsý...     
  <>ni söyler maltada biri,     
  Bense volta'dayým ranza dibinde     
  Ve hep olmayacak þeyler kurarým,     
  Gülünç, acemi,çocuksu...     
     
  Vurulsam kaybolsam derim,     
  Çýrýlçýplak, bir kavgada,     
  Erkekçe olsun isterim,     
  Dostluk da ,düþmanlýk da.     
  Hiçbiri olmaz halbuki,     
  Geçer süngüler namluya.     
  Baþlar gece devriyesi jandarmalarýn...     
     
  Hýrsla çakarým kibriti,     
  Ýlk nefeste yarýlanýr cigaram,     
  Bir duman alýrým, dolu,     
  Bir duman, kendimi öldüresiye,     
  Biliyorum, <> diyeceksin,     
  Ama akþam erken iniyor mahpushaneye.     
  Ve dýþarda delikanlý bir bahar,     
  Seviyorum seni,     
  Çýldýrasýya...     
     
                  AHMED ARÝF     
          (HASRETÝNDEN PRANGALAR ESKÝTTÝM)