MEVLÂ'M ÇÜN YARATTI
    
    Mevlâ'm çün yaratti Ahmed'i nurdan              
    Insan olan gelir nura çevrilir                   
    Böyle kurulmustur bu çarh-i devran             
    Mansur olan gelir dâra çevrilir                  
                       
    Yegin sular dâim engine akar                     
    Pervaneler özün odlara yakar
    Serçe kanda olsa aslina çeker                    
    Bülbül olan gelir güle çevrilir
    
    Gümanli gönülde nur mu eglenir                 
    Cennet haricinde hur mu eglenir                    
    Arisiz kovanda bal mi eglenir
    Ari olan gelir bala çevrilir
    
    Bir sürçmekle at ayagi kesilmez
    Bir suç ile âdemoglu asilmaz                     
    Bu yolu erenler kurdu basilmaz
    Yol ehli kandaysa yola çevrilir
    
    Pîr Sultan Abdal'im yatir hastadir           
    Elinde gülleri deste destedir
    Âdemoglu bir acayip nesnedir
    Muhabbetle tatli dile çevrilir.
    
    Pir Sultan Abdal
    (PIR SULTAN ABDAL, haz. Memet Fuat, 1977)

(***) 
   Çün: madem ki
   Ahmed: Muhammed peygamber
   Çarh-i devran: dönüs çarki, zaman
   Yegin: gür, baskin
   Kanda: nerede 
   Gümanli: inanci tam olmayan
   Hur: huri
   Âdemoglu: insan
   Yatir: yatar
   
   Mansur: Enel-Hak (Ben Tanri'yim) sözüyle ün salan Hallac-i
   Mansur adli sofi, sözleri seriata aykiri sayildigindan 10. YY'da
   Bagdat'ta öldürüldü.