DOSTUN BAHÇESİNE BIR HOYRAT GİRMİŞ
   
   Dostun bahçesine bir hoyrat girmiş
   Korudur hey benli dilber korudur
   Gülünü dererken dalını kırmış
   Kurutur hey benli dilber kurutur
   
   Şu meydanda serilidir postumuz                 
   Çok sükür Mevlâ'ya gördük dostumuz               
   Bir gün kara toprak bürür üstümüz               
   Çürütür hey benli dilber çürütür                
   
   Kendisi okur da kendisi yazar
   Hak hilâl kaşına eylemiş nazar
   Senin akranların cennette gezer
   Hürüdür hey benli dilber hürü
   
   Hangi dinde isen ona tapayım
   Yarın mahser günü bile kopayım
   Eğil bir yol ak gerdandan öpeyim
   Beri dur hey benli dilber beri dur
   
   Dervişe n'olursa kendi tacından                 
   Irakibe ölüm yâre gecinden                      
   Benzimin sarısı senin ucundan
   Sarıdır hey benli dilber sarıdır
   
   Pîr Sultan Abdal'ım başından başlar
   İyisini yer de kemini taşlar
   Bin çiçekten bir kovana bal işler
   Arıdır hey benli dilber arıdır  

   Pir Sultan Abdal
   (PİR SULTAN ABDAL, haz. Memet Fuat, 1977)



(***)
   Post: Alevî Bektasî törenlerinin yapildigi meydanda
   (odada) tarikat ulularinin onikisinin makami sayilan oniki post.
   
   Taç: dervislerin giydigi baslik
   Irakib: rakip, düsman