KURBAN
     
     Tanrim, sonsuz dünyada ben âcim ve ufagim,
     Kullarin arasinda Tanrim ben bir koyunum.
     Iki tugla halinde kenetlenmis dudagim,
     Sonra geçtigim yollar kum, hep kum, daim kum.
     
     Aradigim pinardan içebilsem bir yudum.
     Artik o günden sonra hiç susmayacagim.
     Inecek gözlerime uzun, en rahat uykum.
     Tuz çalinip agzima, baglaninca ayagim.
     
     Kullarin arasinda ben yasadim sessizce,
     Hiç agzimi açmadim, verdim bütün yünümü.
     En genis bir sabahi düsünerek her gece,
     Ben, Tanrim, suracikta bekliyorum günümü.
                                             
     
     Ziya Osman Saba
     Geçen Zaman (1931)