ATTİLA İLHAN (1925 - )

Menemen'de doğdu. Bir süre İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde okudu. Askerliğinden önce ve sonra üç kez gittiği Paris'te altı yıl kaldı. Çeşitli yayın kuruluşlarında çalıştı, yöneticilik ve danışmanlık yaptı. Yaşamını İstanbul'da serbest yazar olarak sürdürüyor.

Şiir Kitapları: Duvar (1948), Sisler Bulvarı (1954), Yağmur Kaçağı (1955), Ben Sana Mecburum (1960), Bela Çiçeği (1962), Yasak Sevişmek (1968), Tutuklunun Günlüğü (1973), Böyle Bir Sevmek (1977), Elde Var Hüzün (1982), Korkunun Krallığı (1987), Ayrılık Sevdaya Dahil (1992).

``Şairliğinin ilk on yılını destan boyutlarıyla ve duygusal, gergin bir hava içinde, İkinci Dünya Savaşı'nın Avrupa'yı saran bezginlik ve çöküntülerini yansıtmaya adamıştı. Zamanla toplumcu kollayışı bırakmamakla birlikte, tek insanın duygu dünyasından kesitler verdi; artistik abartmalarla ve yerli dünya görüşüne de yaslanarak bireysel temaları işledi. Aynı gerginlik ve gerilim, kendine özgü bir söz dizim ve hazinesiyle at başı, çarpıcı benzetmelerle zenginleşmiş romanlarında da görülür.'' (Behçet Necatigil, 1977)

Ahmet Necdet, Modern Türk Şiiri Yönelimler, Tanıklıklar, Örnekler Broy Yayınevi, Ekim 1993.


ATTİLA İLHAN, romantik bir duyarlıkla, toplumsal gerçekçilik acısından, çağımıza, yaşadığımız günlere bakar. İnançlarında ayak direyen, sert çıkışlar yapan, gerçeklerden çok anılara sığınan, her şeyi ile bize açık olan bir karakter yapısında görünür. Özellikle, aşk, intihar, macera, sevişme, içki, ölüm, kavga, kahramanlık, komprodorluk temalarını işler. Türkçenin soyut değil, imgelerle yüklü somut bir dil olduğunu bildiği için, gerek şiirlerinde, gerek nesirlerinde soyuttan kaçınır, canlı konuşma dilinden, kültür kavramlarından, argodan, halk deyimlerinden yararlanır.

Seyit Kemal Karaalioğlu Çağdaş Türk Şiir Antolojisi (1993)