Esmer Çocuk Cinayetleri

      kadınlar ikinci kez bakmazmış meğer
      ilk bakışta güzel ulaklar gönderirlermiş yakın gövdeye
      sonra kapatıp sonsuza dek nehrin kapısını
      ikinci bakışta incinenler için destan yazarlarmış
     
      Günler sabır ambarı, günler hatmi iken
      İskeleti olmayan aşka et taşıdım
      Kamyonlar dolusu kin
      Ceset kokusu, kin
      Ters çevrilmiş kubbelerinde camilerin
      Durulanan meleği kirletemedi
      Cüretse minareden de yukarıda bir doruk özlemek
      Topraktan da sahici bir doruk beklemek
      Cürmümü aşan cevapları ben söyledim
      Geride şeytan üçgenim, batık hırslarım
      Geriye kalanı yazarsam
      Şimdi hokka bile incinir ama ah
      İskelesi olmayan aşka yanlış yerden yanaştım
     
      Serseri mayınlarla ameliyatlı gecelerde
      Deniz üstünde aylak bir kahramanla
      Zarif parolam, madalyam: yitir ki bulasın!
      Ama unutulmuştum nasılsa
      Ama unutmuştum nasılsa
      Yitik bahislerdik, umursanmaz nutuklardık
      Ben ve melek!
      Söğütlü cami avlularında
      Kimbilir kaç ifritin kanına girdik
      Girdik de çıkmadık halkın küçük şölenlerine
      Bizi kim bulur şimdi
      Kim görür yitirdiklerimizi
      Kardeş ararken anne yitirdiğimizi
      Hayatımızın bir ziyaret saatinden öteye geçmediğini
      Ey hayal saatçisi, ey oyun tamircisi
      Sobe diyemeden gerçekle gerdeğe girdiğimizi
      Bize kim söyler şimdi
     
      kadınlar eteklerini sıyırdığında ağlayanlar haklıymış meğer
      dokununca unuturlarmış
      kartalın rüyasında kelebek olduğunu
      herkesin rüyasında mutlu bir varlık bulduğunu
      unuturlarmış öpünce
      eski yapraklar üzerine kapanmış
      o eski suların kâtibini
      unuturlarmış meğer
     
      Yıldırım komşumuzdu değil mi melek
      Pike yaparken doğruluk abidelerine
      Ben demiştim: kamikaze'nin son sözü olmaz
      Geçtim böylece önümde mendil açmış güruhtan
      Dilenciler için ölüm diledim ve
      Göklerle son randevumda sözden de geçtim
      Geçtim de kelimeler anlam dilendi benden
      Anladılar sonunda: bir çocuk ölürse
      Sular yastadır ve her damla
      Çelenk olur onun minik mezarına
      Uçuklamış dudaklarıyla ölü çocuklar ne güzeldir
      Değil mi melek şaşkınlıktan ölür çocuklar
      Son iç çekişleri emanettir güllere
      Değil mi melek çocuklar güllere emanettir
      Sadaka olsun diye damlatırlar gözyaşlarını dünyaya
      Hem yağmur da zaten
      Çocuklara emanettir
     
      Git şimdi, kurtar annemi memelerinden
      Ölü çocuklara süt zehirden beterdir
      Ölü çocukların su ile beslenir sureti
      Çünkü tanrı bir su gezginidir
      Ve melekler su bekçisi
      Git şimdi! çiçek mezbahalarından katil kokular süz
      Gitme şimdi.. iki şaşkın
      Sevişmekten bıkarsa usanırsa
      İnsanlar onları cennette linç eder
      Sayfalarını çevirmekten utanırım o zaman
      Beni cildinde sakla
      Sakla kalbimi bacakaranda
      Kanayan sorgularıma sergi olsun bekaretin
      Kanatlarını oyun bahçesine gömdüğünde
      Nefesinle kıyamete şan verdiğinde
      Bulutlara mülteci, kuytu kasabalara sığınak olsun kin
     
      çünkü bak
      kadınlar her âşık olduğunda
      bir çocuk ölürmüş meğer